ای انسان تا مطمئن نشدی تبر نزن! تا مطمئن نشدی، احساس نریز... دیگری زخمی می شود... خشک می شود!

خوب بود

خوب مي دونم،توتوي خوابم نمياي                                        
براي خوندن يه شعر،ازاين خرابم نمياي                             
   وقتي كه رفتي دل من،اينجوري عاشقت نبود                       
شعراي كال اين دلم،اون روزا لايقت نبود         
حالا كه من براي توسبدسبد گُل مي سازم
              براي برگشتن تو،با ناله هام پُل مي سازم    
                            اون دل با وفاي تو،ازدل من خسته شده     
                                    خوب مي دونم مدتيه كتاب ما بسته شده

زیبا بود

بغضم شکست،بامن چيزدگربگوئيد
                                                     ازقصه های خوب وبی دردسربگوئيد
       با من دگرمگوئيدازروزهای هجران 
                                                     ازوصل عاشقان دروقت سحر بگوئيد
       ديگر بس است گفتن ازگريه شبانه
                                                       ازلحظه های ناب وشيرين تربگوئيد
       آهی دگر نمانده سودای ناله سازم
                                                         ازناله ای که داردبردل اثر،بگوئيد
       درآسمان چشمم ديگرستاره ای نيست
                                                      ازشهرروشنی، ازشمس وقمربگوئيد
       اصلا به من چه مربوط ازهرچه دوست داريد
                                                       ازعاشقی که مانده بی همسفربگوئيد
       بغضم شکست....آری....ازفرط بيقراری
                                      ازمن اگرکسی هست ديوانه تر، بگوئيد

من ازاین خانه ی ابری به خدا سیرشدم                         
                           جای خالی تورا دیدم ودلگیر شدم
 روزگاری دل من با توجوان بودُ جوان                        
                         تا تورفتی به خدا پیرشدم پیر  شدم
با تودیروزسفرتا به افق داشت دلم                           
                         بی تو امروز ندانسته زمینگیر شدم
شوق آواز سفربی تودگرنیست مرا                           
                           پَرمن ریخته وپای به زنجیر شدم
بی تماشای توای آبی دریای وجود                           
                            من زدیدارهمه آینه ها سیر شدم

مثل خودت بي نظيره